بعضي از ما چند ساعت مينشينيم پاي كامپيوتر و با دوستمان كه آن سر شهر يا آن سر دنياست، حرف ميزنيم و اصلا نميفهميم روز چطور گذشت. نگاه ميكنيم و ميبينيم شب شده و كلي كار بايد انجام ميداديم كه به هيچ كدامشان نرسيدهايم. حالا اگر نميتوانستيم با تلفن حرف بزنيم همه چيز تمام شده بود؟ يعني دوستيها ته ميكشيد و ديگر نميتوانستيم با كسي ارتباط داشته باشيم؟ ديگر نميتوانستيم دوستانمان را ببينيم يا از حال هم باخبر بشويم؟ اصلا تا حالا به اين فكر كرديد كه اگر وسايل ارتباطي نبود چه اتفاقي ميافتاد؟ براي اين هفته ميخواهيم پيشنهاد كنيم كه براي 3-2 روز از موبايلتان كمتر استفاده كنيد يا اگر كارتان ضروري نيست، پاي اينترنت كمتر بنشينيد. لازم نيست خودتان را اذيت كنيد يا خودتان را شكنجه كنيد كه سمت اينترنت و تلفن نرويد. اين كار ميتواند يكجور تمرين عدم وابستگي به اين جور وسايل باشد. 3-2 روز به اين فكر كنيد كه اينجور وسايل اختراع نشدند، بنشينيد و كارهاي ديگري انجام بدهيد. مثلا كتاب بخوانيد، فيلم ببينيد، استخر برويد يا با دوستانتان، همان دوستاني كه 3 ساعت پاي تلفن حرف ميزنيد، قرار بگذاريد، برويد بيرون و حرفهايتان را رودررو بزنيد. اين وابستگي و دل نكندن از تلفن و اينترنت خودش يكجور اعتياد است، پس براي اينكه از خودتان مطمئن شويد، سعي كنيد وابستگيتان را كمتر كنيد.
نظرات شما عزیزان:
شماهم با افتخارلینک شدی عزیز.
بازم سربزن خوشحال می شم.
یاعلی
.gif)
لحظاتی میهمان وبلاگت شدم
به من هم سری بزن
یاعلی
.gif)